هر روز از زندگی پارسا

نمیدونم از کجا شروع کنم به گفتن عزیزکم الان که دارم واست مینویسم ساعت ده و سی دقیقه نهم اردیبهشت 93 در حالیکه الان خوابوندمت و خودمم خسته و کوفته خیلی دوست داشتم منم میخوابیدم اما چون دیدم فرصت از دست میره به خودم اومدم دیدم نشستم دارم واسه پسر گلم که دیگه مردی شده واسه خودش یکی از مهمترین مراحل زندگیش و طی این 22 ماه به یادگار میذارم. پسرکم عزیزکم نفس مامان بهت تبریک میگم بخاطر تحملت . حدود یه ماهی میشه که تصمیم جدی گرفتم تا از شیر بگیرمت ولی یه چور تنظیم کرده بودم که تا پایان 22 ماهگی شیر بخوری و چون دوسالت با فصل گرما و تابستون مصادف می شد بهتر دیدم تا زیاد گرم نشده از شیر بگیرمت گلم دو هفته مونده به پایان ماه 22 کم کم دفع...

امسال عید نشد بریم سیزده به در گل من.. از هفتم عید که سرما خوردی و سرفه و آبریزش بینی هم خودت و هم مارو خسته کرده بود باعث شد جایی نریم تا یه موقع بدتر نشی. سارا هم ول کن قضیه نبود قول داده بودیم بهش به محض اینکه حال داداشی خوب شد میریم. بالاخره جمعه ٢٩ ام با اینکه هنوز پسر نازم آبریزش بینیش قطع نشده دل و به دریا زدیم و یه سر تا چشمه علی رفتیم . اونجا هم یکم باد بود و میترسیدم دوباره بدتر بشی عزیزم اما حسابی بهت خوش گذشت و بازی کردی. ایشالا که همیشه سالم باشی و دیگه نبینم ناخوشیت و نباتم     ...

خدارو هزاران هزار بار شکر میکنم که همه صحیح و سالم دور هم سالی دیگه رو قراره شر.ع کنیم . پسرک بهاریه مامان هم در حالیکه دومین بهار زندگیش و پشت سر میذاره آخرین روز بهار رو که همه دیوانه وار عاشقشیم و روز شماری میکنیم. روزی که همه با بهار خداحافظی میکنن و من به شوق رسیدن به نفسم نفس زنان بهار رو رو به اتمام شدن طی میکنم.روزی که خدا تورو بهم داد خیلی خوشحالم که خونمون  هر 4 فصل رو تو خودش داره و هممون با رسیدن یه فصل جدید شاهد تولد یکی از ماها هستیم. پسر بهاری ، بابای تابستانی ، مامان پاییزی و دختر زمستانی . نوروز امسال رو نسبت به سال قبل شادتر و با روحیه بیشتری در کنار همه شروع کردم. اولاً که دیگه ...