آخرین روز زمستان 92 و 21 ماهه شدن پارسا

عزیزکم در واپسین روزهای زمستان که به استقبال بهار می رویم  شاهد یک ماه بزرگ شدنت هستم . ٢٠ ماهگی رو پشت سر گذاشتی و با اولین روز سال ٩٣ بیست و یکمین ماه زندگیت هم به خوشی سپری شد. اسفند هم با همه خستگی هاش تموم شد واسه منم که روزهای آخر سال و تو بانک سپری کردن مثل یه خواب میموند تموم شد و یک نفس راحت من و بابایی کشیدیم.

گل پسر مامان هم واسه خودش مردی شده . تو این ماه بود که دایره لغاتت و دندون درآوردنت خفن چشم گیر بود.

 دیگه مثل آقا ماهارو صدا میکنی و با مامان گفتن هات دل منو میبری.

امیدوارم عزیزکم سال جدید رو که پیش رو داریم سال سلامتی و تندرستی واسه هممون باشه . فقط همین و میخوام و آرزو میکنم هیچ وقت غم نیاد سراغمون

یکی از کارهای خیلی بامزه ای که تو این سن انجام میدی جیش کردنه. البته هنوز پوشک داری ها به محض اینکه اسم جیش میاد میری جلو در دستشویی و میشینی میگی جیش

یکی دیگه از نشانه های بزرگ شدنت مستقل شدن در سرسره سواریه. دیگه یه جورایی من و بابا راحت شدیم از بلند کردنت و گذاشتنت روی سرسره

از اول این ماه قرار بود از شیر بگیرمت تا یکم معنی خوابیدن شب و بفهمم. سه روز روزها شیرت ندادم و شبها چون خیلی بی تابی میکردی یواشکی تو خواب شیر میخوردی. اما نمیدونم چرا هر چی سعی کردم با شیشه شیر بخوری نخوردی و فقط چایی میخوردی دوباره اون عذاب وجدانه اومد سراغم و با اینکه روزها دیگه بهانه شیر رو نمیگرفتی از نو شیر دادن و شروع کردم و توهم مثل اینکه من و مسخره کنی هی میگفتی اه اه تخ بعدشم میخندیدی و میخوردی. قرار شد تا اردیبهشت هم بهت شیر بدم و بعدش به صورت جدی از شیر بگیرمت. بابایی گفت چون جوجه خیلی دوست داری دو تا جوجه کوچولو رفت خرید تا وقتی بهانه شیر میگیری با جوجه ها سرت و گرم کنیم . دو بار هم تا نزدیکی های خفه شدن گرفتی و فشارشون دادی بعد یه هفته که برنامه از شیر گرفتنت کنسل شد بابایی بردشون تو پارکینگ و صبح که رفتیم بی حال بودن و بعد دو سه ساعت مردن هردوشون. که سارا رو نمیشد از گریه ساکت کرد

ایشالا که همیشه صحیح و سالم باشی و خنده بیاد سراغت. بووووووس عزیزم.عیدت هم مبارک عزیز دلم